تصفيه فاضلاب صنایع تولیدآفت کش ها

آفت کش های رایج در کشاورزی را می توان به این گروه ها تقسیم کرد:
۱- حشره کش ها: کلره های آلی، فسفاته های آلی، کاربامات ها و پیروتروئیدهای مصنوعی
۲- قارچ کش ها و باکتری کش های آلی: دی تیوکاربامات ها، دی کاربوکسیمایدها، قارچ کش ها، و بنزیمیدازول های سیستمیک
۳- علف کش های آلی: اسیدهای فنوکسی آلیفاتیک، نیتروآنیلین ها، بایپریدیلیوم و اسیدهای آریالیفاتیک
این آفت کش ها برای مدت زمان طولانی در آب و خاک باقی می مانند.
عوامل موثر بر بقای آن ها به عواملی نظیر طبیعت آفت کش ها،طبیعت آب،خصوصیات خاک و موارد دیگر بستگی دارد.
بیشتر آفت کش ها در مواجهه با نور به صورت جزئی یا کلی تجزیه می شوند. تجزیه نوری تنها به لایه فوقانی خاک محدود می شود و لایه های تحتانی بدون تغییر باقی می مانند.
این احتمال وجود دارد که واکنش های تابشی تحریکی منجر به ایجا ترکیباتی شود که برای فعالیت های میکروبی آسیب پذیر باشند.
آفت کش ها از طرق مختلفی نظیر استفاده مستقیم ،تراوش و یا رواناب های ناشی لز محیط های آغشته با این مواد به خاک و منابع آب سطحی راه می یابند.
بعضی از آنها در غلظت های بسیار کم برای ماهی ها و سایر جانوران آبی سمی هستند.
همچنین می توانند تا مقادیر بسیار زیاد در گیاهان و حیوانات آبی تجنع پیدا کنند.
به طور کلی، آفت کش های کلره نسبت به تجزیه بیولوژیکی مقاومت بالاتری دارند.
کاربامات ها سمیت پایینی داشته و حساسیت بالایی به تجزیه بیولوژیکی دارند.
این فاضلاب ها دارای جامدات کل بالا(عمدتا غیرآلی)، جامدات معلق پایین،نسبت COD به BOD بالا، نوسانات زیاد در مقدار pH و کمبود مواد مغذی هستند.
بعضی از اجزای تشکیل دهنده این فاضلاب ها برای انسان، حیوانات، گیاهان، جانداران وحشی و موجودات آبی بسیار سمی هستند.
بنابراین، تصفیه کافی قبل از تخلیه آن ها به محیط همواره ضروری می باشد.
روش های تصفیه شامل روش های شیمیایی، فیزیکو شیمیایی ، بیولوژیکی و مراحل تصفیه فیزیکی هستند.
روش های دفع جامدات، نیمه جاندات و مایعات تغلیظ شده ناشی از فرآیندهای تولید آفت کش ها به ترتیب زیر می باشد:
۱- سوزاندن: اغلب مواد آلی موجود در این فاضلاب ها را می توان به آسانی سوزاند، اما مقدار بالای نمک ممکن است سبب مشکلاتی نظیر خوردگی، مشکلات مربوط به نگهداری سیستم ورودی و زباله سوز شود.
وجود ترکیبات نیتروژن در این فاضلاب ها سبب اکسیداسیون نیتروژن می شود. زمانی که ترکیبات سولفور و فسفر سوزانده شوند، موجب مشکلات مربوط به آلودگی هوا می شوند.
سوختن ترکیبات حاوی فلزات سنگین نظیر سرب، جیوه و آرسنیک سبب تولید آئروسل های خطرناک می شوند.
بنابراین اگر از روش سوزاندن استفاده می شود، یک سیستم کنترل آلودگی هوا با طراحی مناسب باید با زباله سوز همراه شود.
۲- دفن: این باور وجود دارد که ترکیبات آفت کش به مقدار بسیار کمی در خاک حرکت می کنند، بنابراین می توان آن ها را با روش های ایمن دفن کرد.
در خاک های ناهمگون، در جایی که سطح آب زیرزمینی بالاست، باید تمهیدات لازم جهت جلوگیری از آلودگی آب با ترکیبات آفت کش صورت گیرد.
۳- دفع در اقیانوس: صنایعی که در مناطق ساحلی یا نزدیک به این مناطق قرار گرفته اند از لحاظ اقتصادی می توانند مایعات تغلیظ شده و زائدات نیمه جامو خود را به صورت عنقی در دریا دفع کنند. البته این در صورتی است که حجم زائدات بالا بوده و مقامات مربوط به کنترل آلودگی اجازه این شکل از دفع را بدهند

تصفيه فاضلاب صنایع تولیدآفت کش ها

تصفیه فاضلاب های صنعتی